HİPERAKTİF ÇOCUKLARIN AİLELERİNİN YANLIŞ TUTUMLARI

Aşırı hareketli çocuklara yardımcı olmak, onları ve ailelerini bilgilendirmek rahatlatmak psikologların görevidir. Aşırı hareketli çocuğu erken yaşta ailesi fark ederse ona yardımcı olmak daha kolay olacaktır. Eğer ailenin bu konuda bilgisi yoksa aile, ya çocuğu itip kakacak ya da aşırı hareketli bir çocuğa sahip olmaktan dolayı kendisini suçlayacak, utanacak. Çocuk ve aile kendine olan güvenlerini yitireceklerdir. Ailede kırgınlıklar, kızgınlıklar oluşmaya başlayacaktır. Anne ve baba zaman zaman birbirlerini karşılıklı olarak beceriksizlikle suçlayabileceklerdir. Babalar anneyi sabırsız olmakla, anneler ise babaları ilgisizlikle veya sorumluluk almamakla veya sorumluluktan kaçmakla suçlayabilmektedirler. Genelde babalar çalıştığı için çocukla daha az birlikte olmakta ve birlikte olduğu süre içerisinde de çocukla hoş birkaç saat geçirmeyi istemektedir. Ya da yorgun olduğu için dinlenmeyi tercih etmektedir ve bu durumda "çocuğun hiçbir şeyi yok sen büyütüyorsun" biçiminde anneyi doğal olarak eleştirebilmektedir.
Aşırı hareketli çocukların anneleri, çocuklarını dövdüklerini, hatta sert tepkiler gösterdiklerini ve anneler bu tepkilerinden sonra çok üzüldüklerini, kendilerini suçladıklarını ve ağladıklarını söylemektedirler. Bu konuda annelere hak vermemek mümkün değildir. Aşırı hareketli bir çocuğa sahip olan anne, çocuğunun bu kontrolsüz hareketlerinden dolayı çevresi tarafından sürekli eleştirilmektedir. Bu durumda anne sosyal ilişkilerine çocuğu yüzünden gem vurduğu için hem çocuğu suçlar hem de kendisini mutsuz eder ve sıkıntıya sokar. Bu anneler çocuklarına aşırı sert davranışlarda bulunduklarında, çocuk iki katı huzursuz ve huysuz hale gelmektedir. Bu tür çocukların anneleri, çocuklarını hiç sorumluluk almıyor şeklinde şikayet etmektedirler. Bazen anneler böyle bir çocuğa sorumluluk vermek konusunda zorlanmakta, hatta 11–13 yaşındaki çocuklarına bile hala yemeklerini yedirebilmektedirler. Bu durumdan dolayı böyle bir çocuğa ebeveynleri sorumluluk vermekte zorlanmakta hem de sorumluluk almıyor diye şikayetçi olmaktadırlar. Çocuk yemeğini yerken uzun sürede yemekte, hem üzerine hem de yere dökmekte olduğundan dolayı anneye iki iş çıkacağı için yemeğini annesi yedirir. Bu tür çocuğu olan ailelerde annenin iş yükü ikiye katlanır.

Sonuç olarak aşırı hareketli bir çocuğun varlığı aile ilişkilerini olumsuz yönde etkilemektedir. Bu etkilenmeden çocukta payını almaktadır. Ortada bir huzursuzluk oluştuğunda da bu defa çocuğun hırçınlığı ve aşırı hareketliliği daha fazla artacaktır. Bu çocuklar, öğretmenlerinin veya annelerinin onlara kızması, eleştirmesi, beğenmemesi durumunda da geriye gitmekte, okula gitmek istememekte, evde hiç sorumluluk almamakta veya almamaya çok dikkat etmektedirler. Bu durum çocuğun gittikçe pasifiz olmasına, kendine olan güvenini kaybetmesine neden olacaktır. Bu çocuklar sabırla, kararlılıkla, sınırlarını belirleyerek ve tatlı sert davranılarak kazanılabilir.

İçindekiler